عطر به
از میوه فروشی بالاتر از چهار راه مدرس مقداری به گرفتم و رفتم دادم به مامان که زحمت مربای به رو برای ما بکشه.
به ها رو شستم و ریزش کردم البته با کمک مامان.
بزرگمهر هم بود و بازی می کرد.
به اقاجان گفتم من هر وقت که به می بینم هم با عطرش حال می کنم و هم یاد زنده یاد خانم ممد آقا می افتم
گفت چطور؟
گفتم کوچیک که بودم و اون روزها که رفت و آمدها بسیار بیشتر بود هر وقت که به خونه ممد آقاشون می رفتیم اگه فصل به بود حتمن یکی از میوه های پذیرایی به بود و این هنر خانم ممد آقا بود
همگی آرزوی آمرزش براش کردیم
و بابا می گفت: اینکه می گن از آدم یک خوبی می مونه و یک بدی، همینه.
خدا بیامرزش
و من و مامان به ها رو برای مربا ریز کرده بودیم
چند روز پیش ازش چشیدم
به قول انگلیسی ها وااااااااااااو
الان که یادش افتادم دهنم آب افتاده
+ نوشته شده در پنجشنبه سی ام دی ۱۳۸۹ ساعت 13:19 توسط محمد
|
